The Hindu : States / Karnataka : Fresh complaint against Somanna in Lokayukta court

The Hindu : States / Karnataka : Fresh complaint against Somanna in Lokayukta court

The Act Which makes an Impact :

The Unlawful Activities (Prevention) Amendment Bill, 2011 was introduced in the Winter Session, 2012 of Parliament (12th Session of Fifteenth Lok Sabha and the 227th Session of the Rajya Sabha) which was to commence on Thursday, the 22nd of November, 2012. This bill was introduced for the first time on December 29, 2011 by the Minister of Home Affairs.  The Bill was referred to the Standing Committee on Home Affairs on January 13, 2012.

This is the 3^rd Amendment to the Unlawful Activities act 1967[1] since 2004, all the amendment to this act have been  passed very quietly without much debate either inside the parliament or outside the parliament. Though the amendment is going to impact strongly on the liberties of  people no debate was raised about these issues, and the  serious threat that these amendments will pose to civil liberties is not yet   known to the  larger public. Ever since the 2004 amendments, the law has   gradually and impreceptibly clothing itself in   more and more layers of impunity.

.

The bill has the intention to enlarge the scope of punishment for raising funds:

·         Under the original bill, if a person raises or provides funds, knowing that such funds are likely to be used to commit a terrorist act, he shall be punishable with imprisonment of not less than five years and a fine.

·         Under the Bill, raising funds “likely” to be used (in full or in part) to commit a terrorist act or for the benefit of terrorists shall be punishable irrespective of whether the funds have been raised from legitimate or illegitimate sources.

·         The Bill clarifies that raising funds shall include production or circulation of counterfeit Indian currency.  It also states that ‘participating, organising or directing’ fund raising activities shall constitute an offence.

·         The Bill inserts new sections to include offences by companies, societies or trusts. Every person who, at the time of the offence, was responsible for the conduct of the business shall be punishable with imprisonment for seven or more years and a fine between five to ten crore rupees.

·         The Bill confers additional powers upon the court to provide for attachment or forfeiture of:

·                     Property equivalent to the counterfeit Indian currency involved in the offence.

·                     Property equivalent to the value of the proceeds of terrorism involved in the offence.

·                     All or any of the property of an accused, based on evidence produced before the court, in cases where the trial cannot be concluded.

In order to achieve the goal mentioned in the above statement of object the act has introduced the definition of person in Section 2(eb) as fallows “person” includes,—

(i) an individual,

(ii) a Hindu undivided family,"

(iii) a company,

(iv)  a firm,

(v) an association of persons or a body of individuals, whether incorporated or not,

(vi) every artificial juridical person, not falling within any of the preceding sub-clauses, and

(vii) any agency, office or branch owned or controlled by any person falling within any of the preceding sub-clauses;

What is interesting is the person now include the firm, association of persons like trust, society and so on…

It is interesting to see the forgoing amendment proposed specially section “17 of the act which reads as “Whoever, in India or in a foreign country, directly or indirectly, raises or collects funds, whether from a legitimate or illegitimate source, from any person or persons or attempts to provide to, or raises or collects funds for any person or persons, “knowing that such funds are likely to be used”, in full or in part by such person or persons or by a terrorist organization or by a terrorist gang or by an individual terrorist to commit a terrorist act, notwithstanding whether such funds were actually used or not for commission of such act, shall be punishable with imprisonment for a term which shall not be less than five years but which may extend to imprisonment for life, and shall also be liable to fine.

               Explanation,- for the purpose of this section,-

               (a)…

               (b)….

               (c) raising or collecting or providing funds, in any manner for the benefit of, or, to an individual terrorist, terrorist gang or terrorist organization for the purpose not specifically covered under section 15 shall also be construed as an offence”.

The word used ‘whether from a legitimate or illegitimate source’ and ‘Knowing that such funds are likely to be used[2]’ add an additional level danger , simply because these phrases ‘legitimate or illegitimate’ or just ‘likely to be used’  basically provide unlimited scope to police to repress anyone and everyone who is raising the voice against the state. .

It is also important to read the above mentioned amendments along with the definition given in Section 2(eb) and inducing ‘individual’ and there by extending the scope of the declared terrorist organization to any individual which adds another level of impunity to this law.

Documented cases show that  the police have  booked  cases against people under the UAPA, in order to just harass them and also to obtain the police custody beyond 15 days and judicial custody beyond 90 days and up to 180 days without trail, prescribed in the criminal procedure code[3]. We have also seen civil society organization are harassed  by invoking the provisions of F.C.R.A. to the Human rights organizations including the Amnesty international and their by curbing and insure that they do not raise their voice  in public  against  any atrocity committed by the state or its instrumentalities.     

Question also arise to the extent that, ‘what will happen if  funds are raised to provide  legal assistance  and other needs to  a person who is  accused of terrorist activities, and their family?   Do they stop earning money? Do they stop seeing him in the prison? Do they stop contacting  an advocate to defend him? Do they stop paying the fee for an advocate to defend such person? Are we trying to say he/she will be barred from engaging an advocate to defend his/her case in the way he/she wanted? All these question arise, since raising funds is an offense under the act, and providing legal assistance is essential for  a fair trial

OFFENCE BY COMPANY.  

The section 22 A which is proposed under this amendment bill says as folows- : "‘22A. (1) Where an offence under this Act has been committed by a company, every person (including promoters of the company) who, at the time the offence was committed, was in charge of, and was responsible to, the company for the conduct of the business of the company, as well as the company, shall be deemed to be guilty of the offence and shall be liable to be proceeded against and punished accordingly:"

"22B. (1) Where an offence under this Act has been committed by a society or trust, every person (including the promoter of society or settler of the trust) who at the time the offence was committed was in charge of, and was responsible to, the society or trust for the conduct of the business of the society or the trust, as well as the society or trust, shall be deemed to be guilty of the offence and shall be liable to be proceeded against and punished accordingly: "

It seems to be the direct target to the human rights organization who talk about the misuse of natural resources by multinational company and number of small scale industry where ordinary people’s life id depends on to move out and make way to big and multinational company to have a highway to natural resources available in the forest and other places.

Punishment before trial

Section 33 (5) “Where any person is accused of an offence under Chapter IV or Chapter VI, it shall be open to the court to pass an order that all or any of the property, movable or immovable or both, belonging to him shall, where the trial under the Act cannot be concluded on account of the death of the accused or being declared a proclaimed offender or for any other reason, be confiscated on the basis of material evidence produced before the court.”

Normally the criminal prosecution of a person sees as soon as the person died, and this  provision talks about the arrest of the person and attachment of the property before he is proven guilty thereby  restricting his ability to   defend himself before the court of law.  Neither is  he is capable of defending or his family is capable using or fund raising to defend him in court of law hence he/she is proven guilty before the trail  itself thereby violating the basic human rights granted under the constitution. The law in complete defiance of the basic principles of criminal law seeks to punish those who are innocent including family members by providing for attachment of property after the death of the accused! This is nothing but arbitrariness disguised as law.

------------
JBN

 

---

[1]
                        [1] The Unlawful Activities (prevention) Amendment act, 2004, 2008, and 2012, 

[2]
                        [2] Though the ‘knowing that such funds are likely to be used’ was amended in the year 2008 it self.

[3]
                        [3] Section 167 of Code of Criminal Procedure 

Freedom of Press V/s Rights of Accused

ಕಳೆದ ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಂದ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ, ಜನರ ಬಾಯಾಲ್ಲಿ, ಬೆಂಗಳೂರು/ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿತರಾದ ಮುಸಲ್ಮಾನಯುವಕರದ್ದೇ ವಿಷಯ. ಆನೇಕ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ತನ್ನದೇ ಆದ ವಿಭಿನ್ನ / ವಿಶಿಷ್ಠ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಡಿಂಗ್ ಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ವರ್ಣ ರಂಜಿತ ವಾಗಿ ಬಿತ್ತರಿಸುತ್ತಿವೆ. Electronic ಮಾಧ್ಯಮದವರು ಮಾಡಿರುವ/ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ, ವರದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವರೀತಿ ಹೇಳಿದರೂ ಸಾಲದು.  ಅಲ್ಲಿ ನೀರೂಪಣೆ ಮಾಡುವವನ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂಸೆಗಳಿಗಿಂತ ಬಯಂಕರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ‘Braking news’ – ‘Flash News’ ನ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಿರುವ ಈ Electronic ಮಾಧ್ಯಮದವರ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇಮಾತನಾಡಿದರು ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಈ Electronic ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಸಹ, ಈ ದೇಶದ ಕಾನೂನು/ಸಂವಿಧಾನವನ್ನೂ ಮೀರಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿವೆ, ಅವುಗಳಿಗೆ ತಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಗುವ ಪ್ರಶ್ನೇಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ.

ಇತ್ತಿಚೆಗೆ ಬಂದಿತರಾದ ಮುಸಲ್ಮಾನ ಯುವಕರು ಹಾಗು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ದಿನೇದಿನೇ ಬಿತ್ತರವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ/ಬೌತಿಕವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಬಿನ್ನರಿತಿಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪತ್ತ್ರಿಕೆಗಳೂ ಸಹ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಧ್ಯಮಗಳನ್ನು ಮೀರಿಸಿನಿಂತಿವೆ. ರಂಜನೀಯ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪತ್ರಿಕಾ Ethics ಗಳನ್ನೂ ಮಿರಿದ್ದೇ ಅಲ್ಲದೆ ಈ ದೇಶದ ಕಾನೂನು ಗಳನ್ನು ಸಹ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನ, ಕಾನೂನುಗಳು, ನ್ಯಾಯಾಂಗ, ಕಾರ್ಯಾಂಗ, ಶಾಸಕಾಂಗ ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಈ ದೆಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳಿದ್ದಾರೆ ಅವರುಗಳಿಗೆ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಮರೆತಂತಿದೆ.

ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳ 31ರ ಬಹುತೇಕ ಪತ್ರಿಕೆ ಗಳ ಹೆಡ್ಡಿಗ್ “ಹನ್ನೊಂದು ಉಗ್ರರ ಬಂಧನ”, “ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಪತ್ರಕರ್ತರ ಹತ್ಯೆಗೆ ಸಂಚು” ಇತ್ಯಾದಿ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಇದು ಮುಖ್ಯ ಪುಟದ ಸುದ್ದಿ. ಕೆಲವೆ ಕೆಲವು ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ”ಶಂಕಿತ ಉಗ್ರರ ಬಂಧನ” ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದರು, ಉಗ್ರರು ಎಂಬುದನ್ನು ವಿಶೇಷ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ನಮೂದಿಸಿರುವುದನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣಬಹುದು, ಬಹುತೇಕರು ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದರು.

ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಪರಾಧಿಯಂದು ಕರೆಯಬೇಕಾದರೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಣೆಯಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ, ಯಾವುದೇವಿಚಾರಣೆ ಇಲ್ಲದೆ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಯರೂ ಸಹ ಅಪರಾಧಿ ಏಂದು ಸಂಭೋದಿಸುವುದು ಕಾನೂನು ಬಾಹಿರ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಬಂದಿಸಿದ ದಿನದಲ್ಲೇ “ಉಗ್ರರು” ಎಂದು ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಈ ಅಧಿಕಾರ ನೀಡಿದವರು ಯಾರು?

ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುತಿದ್ದಾಗ ನನಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನೆನಪಾದುದ್ದು 2008 ರಲ್ಲಿ ದಾವಣಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬೈಕ್ ಕಳ್ಳತನದಲ್ಲಿ ಬಂದಿಸಿದ್ದ್  ಮುಸಲ್ಮಾನ್ ಯುವಕರನ್ನು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ನೆಡೆದ ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿಯ ಆರೋಪಿತರು ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿ ನಂತರ ಅದರ ಸುತ್ತ ಕತೆಹೆಣೆದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಅಂದಿನ ಸುದ್ದಿಗಳು ನನಗೆ ಹಿಂದಿ ಸಿನೆಮ “The Hero”ನೆನಪಾಗಿಸಿತ್ತು ಆಂದು ಸಹ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಇದೇ ರಿತಿಯ ವರ್ಣರಂಜಿತ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿದ್ದವು, ಧಾರವಾಡದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುರುವ RDX ಗಾಗಿ ಫೋಲಿಸರು ನೆಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಶೋದವನ್ನು ಏಳೆ ಏಳೆಯಾಗಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಬಿತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೆಲ ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರ ಶ್ರೀರಾಮ ಸೇನಯ ಕೆಲಕಾರ್ಯ ಕರ್ತರು ಈ ಕೇಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿತರಾಗಿ ಈ ಮುಸೀಲ್ಮ್ ಯುವಕರಿಗೂ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸಂಬವಿಸಿದ್ದ ಬಾಂಬ್ ಬ್ಲಾಸ್ಟ್ ಗೂ ಸಂಬದ್ದವಿಲ್ಲ ಎಂದಾದಗ,  ಯಾವ ಪತ್ರಿಕೆಯವರು ತಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿದನ್ನು ನಾನು ಎಲ್ಲಿಯೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ.

ಈ ಎಲ್ಲಾ ಘಟನೆಗಳು ಈ ಹಿಂದೆ ಬ್ರಿಟನ್ ನಲ್ಲಿ ಐರಿಷ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಅರ್ಮಿಯು ನೆಡೇಸಿದ ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿ, ಹಾಗು ಬ್ರಿಟಿನ್ ಸರಕಾರ ಅಮಾಯಕ ಐರಿಷ್ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಬಂದಿಸಿ ಜೈಲಿಗೆ ತಳ್ಳಿದ್ದು ಅದಕ್ಕೆ ಮಾಧ್ಯಮ ವರ್ಗ ಕಟ್ಟಿದ ಕತೆಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿತರಾದ ಈ ಅಮಾಯಕ ಐರಿಷ್ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ಬ್ರಿಟನ್ ನ್ಯಾಯಲಯ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿದಿಸಿದ್ದೂ ಉಂಟು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವುಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು ಉಚಿತವೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ 1974 ರ ಆಕ್ಟೋಬರ್ 5 ರಂದು, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಸೈನಿಕರು ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಪಬ್ ನ ಮೇಲೆ ನೆಡೆದ ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿ. ಈ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಸಿವಿಲಿಯನ್ ಸೆರಿದಂತೆ 4ಜನ ಸೈನಿಕರು ಮೃತರಾಗಿದ್ದರು, 60ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದರು. ಇದೇ ವರ್ಷದ ನವಂಬರ್ ನಲ್ಲಿ ವೂಲ್ ವಿಚ್ ನಗರದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಮನೆಮೇಲೆ ನಡದ ಮತೋಂದು ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದರು. ಕೆಲದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಲಂಡನ್ ಪೋಲಿಸರು ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯನ್ನೂ ಸೇರಿದಂತೆ ನಾಲ್ಕೂ ಜನ ಐರಿಷ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಬಂದಿಸಿದ್ದರು.  ಇದು ಇಂದಿಗೂ ಸಹ “ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಪೋರ್” ಎಂದೇ ಪ್ರಖ್ಯಾತವಾಗಿರುವ ಈ ಕೇಸಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕೂ ಜನಕ್ಕೂ ಬ್ರಿಟನ್ ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿ, ಹತ್ಯೆ, ಮತ್ತಿತರ ಅಪಾದನೆಗಳಿಗೆ ಇವರನ್ನು ಅಪರಾದಿಗಳೆಂದು ಗೋಶಿಸಿ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ನೀಡಿತ್ತು.

ಬಾಲ್ಕೆಂಬೆ ಸ್ಟ್ರೀಟ್ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಯಾಗಿದ್ದ ಐರಿಷ ಅರ್ಮಿಯ ಕರ್ಯಕರ್ತರು, ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಪಬ್ ನ ಮೇಲೆ ಬಾಂಬ್ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿರುವುದನ್ನು ತಮ್ಮ ವಕೀಲರ ಗಮನಕ್ಕೆ ತಂದರು, ಹಾಗು ತಾವೇ ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಪಬ್ ದಾಳಿಯನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೋಂಡಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷೆಗೋಳಗಾಗಿದ್ದವರು ತಮ್ಮ ಮೇಲೆ ವಿದಿಸಿರುವ ಶಿಕ್ಷೇಯನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಲು ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಅಪೀಲನ್ನು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮನ್ನಿಸದೆ ವಜಾಮಾಡಿತ್ತು, ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಕಾಯಂಗೋಳಿಸಿತ್ತು.

1989ರಲ್ಲಿ ಡಿಟೆಕ್ಟೀವ್ ಒಬ್ಬ ನೆಡೆಸಿದ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಪೋಲಿಸ್ ವಿಚಾರಣಾಕಾರರು ವಿಚಾರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಿದ್ದಿದ, ಬದಲಿಸಿದ, ಹೇಳಿಕೆಗಳು ಹಾಗು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಬಹಿರಂಗ ಪಡಿಸಿದ ನಂತರ ಈ ಹೋಸ ಸಾಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ಮನ್ನಿಸಿದ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಈ ನಾಲ್ಕೂ ಜನರನ್ನು 1989 ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ನಲ್ಲಿ ದೋಶಮುಕ್ತರನ್ನಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿತ್ತು.

ಇದು ಕೆವಲ ಗಿಲ್ಡ್ ಪೋರ್ಡ್ ಪೋರ್”ಗೆ ಸಂಬದಿಸಿದ್ದಷ್ಠೇ ಅಲ್ಲ, ಇದೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೆಡೆದ “ಮ್ಯಗ್ವಾರ್ ಸೆವೆನ್” ಕೇಸಿಗೆ ಸಂಬದಿಸಿದಂತೆ ಡಿಸೆಂಬರ್ 1974 ರಲ್ಲಿ ಬಂದಿತರಾದ ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಜನರಿಗೂ ಇದೇ ಗತಿ. 12 ವರ್ಷ ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದ ಪ್ಯಾಟ್ರಿಕ್ ತಮ್ಮ ಜೈಲು ವಾಸ ಮುಗಿಸುವ ಮುಂಚೆಯೋ ಜೈಲಿನಲ್ಲೆ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದರೆ, ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಸೆರೆವಾಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿದ್ದರು. ತದನಂತರ ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಅಮಾಯಕರು ಎಂದು ತಿಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಜಾಗೋಳಿಸಿ ಉಳಿದವರನ್ನು 1990ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಇದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಿರ್ಮಿಂಗ್ ಹ್ಯಾಮ್ ಸಿಕ್ಸ್  ನಲ್ಲಿ ಬಂದಿತರಾಗಿದ್ದ ಐರಿಷ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೂ ಸಹ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಯಿತು, ಅಮಾಯಕರಾಗಿದ್ದರೂ ಟೆರರಿಸ್ಟ್ ಗಳಾಗಿ 1975 ರಲ್ಲಿ ಜೀವಾವದಿ ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾಗಿ ನಂತರ ಅಮಾಯಕರಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿದ್ದು ನಿರಪರಾದಿಗಳನ್ನು ಅಪರಾದಿಗಳಾಗಿ ಬಿತ್ತರಿಸಿದ ಪೋಲಿಸರ ಮೇಲೆ ಕೇಸುದಾಕಲಾಗಿರುವುದು ಇತಿಹಾಸ.

ಈ ರೀತಿಯ ಘಟನೆಗಳು ಕೇವಲ ಲಂಡನ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಸಹ ಅನೇಕ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕರನ್ನು ಅಪರಾಧಿಗಳಾಗಿ ತೊರಿಸಿರುವುದು ಹೊಸತೇನಲ್ಲ.

ದಿನಾಂಕ 07.02.2005ರಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿ ಪೋಲಿಸರು ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡಿ ಇಬ್ಬರು ಕಾಶ್ಮೀರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಟೆರರಿಸ್ಟ್ ಗಳೆಂದು ಬಂದಿಸಿ ಅವರಿಂದ ಕಾರು, ಮದ್ದು, ಗುಂಡು ಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿದ್ದು, ನಂತರ ಇನ್ನೂ ನಾಲ್ಕು ಕಾಶ್ಮೀರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಟೆರರಿಸ್ಟ್ ಗಳೆಂದು ಬಂದಿಸಿದ್ದು ಹಾಗೆಯೇ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಿಹಾರದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಂದಿಸಿದ್ದು ದೇಶದಲ್ಲೇ ದೊಡ್ಡ ಸುದ್ದಿ. ಇವರು ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ISI ಜೋತೆಗೆ ಸಂಬಂದ್ದ ಹೊಂದಿರುವುದು, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ವಿದ್ವಂಸ ಕೃತ್ಯವೆಸಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಬಾರಿಗುಮಾನಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಪೋಲಿಸರು ಅವರನ್ನು ಬಂದಿಸಿ ಟೆರರಿಸ್ಟಗಳೆಂದು ಬಂದಿಸಿ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮುಂದೆ ಬಿಂಬಿದಿದ್ದು ಸಹ  ಇತಿಹಾಸವಾಗಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸತ್ಯವೆಂದೇ ಬಿಂಬಿಸಿದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಹೆಮ್ಮೆ ಯಿಂದ ವರ್ಣ ರಂಜಿತ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿದ್ದವು. ಆದುದ್ದರಿಂದ ಇದು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ ನೆನಪು ಇರುವ ಸಂಗತಿ. ನಂತರ ಏನಾಯಿತು? ಇದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಈ ಕೇಸನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲು ಮುಖ್ಯಕಾರಣ ದಿನಾಂಕ 02.02.2011 ರಂದು ದೆಹಲಿಯ ಅಪರ ಜಿಲ್ಲಾನ್ಯಾಯಲಯ -ದ್ವಾರಕ, ಇಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾದೀಶರಾದ ಶ್ರೀ ವೀರೆಂದ್ರ ಭಟ್ ಇವರು ಈ ಕೇಸಿನ ಅಂತಿಮ ತೀರ್ಪನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ನ್ಯಾಯಾದೀಶರು ಈ ಕೇಸಿನ ಆಪಾದಿತರನ್ನೂ ಗೌರವದಿಂದ್ದ ಅವರ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಿದ್ದ ಆಪಾದನೆಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೆ, ಕೆನಾಡ ದೇಶದ ಮಹಿಳಾ ನ್ಯಾಯಾದೀಶೆ 26 ರು ವರ್ಷದ ನಂತರ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಸಂಧರ್ಬದಲ್ಲಿ ಆತನಿಗಾಗಿ ಓದಿದ ಪಧ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತರೆ, ಅದು:-

Dear friends,

May the road rise to meet you,

May the wind be always at your back,

May the Sun shine warn on your face,

May the rain fall softly upon you,

May God hold you in the palm of his hand, now and forever

ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಈ ರೀತಿಯ ಸುಳ್ಳು ಕತೆ ಯನ್ನು ಹೆಣೆದು ಅಮಾಯಕರ ಮೇಲೆ ಮೊಕದೊಮ್ಮೆ ಹಾಕಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಕೋಳೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಪೋಲಿಸರ ಮೇಲೆ  ಕಲಂ 167 IPC ರಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಸು ದಾಖಲಿಸುವಂತೆ ಆದೇಶ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಂಗತಿ ನಮಗೆ ಯಾವ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹೆಡಿಗ್ ನಲ್ಲಿಯೂ ಬರದೆ ಇದ್ದುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಟೆರರಿಸ್ಟ್ ಗಳೆಂದೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ ಮಾಧ್ಯಮದವರು ಅವರಿಗೆ ಕ್ಷಮೇಕೇಳುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗದಿರುವುದು, ಮತ್ತೂ ಅದೇರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಾರಿಯೂ ಯಾರಾದರನ್ನು ಬಂದಿಸಿದಾಗ ಅವರನ್ನು ಕೇವಲ ಅಪಾದಿತರೆಂದು ತಿಳಿಸದೆ, ಉಗ್ರ ಅಪರಾಧಿಗಳೆಂದು ಬಿತ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಧ್ಯಮ ಒಮ್ಮೆ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ದುರದೃಷ್ಠಕರ.

ಇದು ಕೇವಲ ಪತ್ರಿಕಾ ಸ್ವಾಂತತ್ರ್ಯದ ದುರುಪಯೋಗವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇದು ಜನರ ಮೂಲ ಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳ ಕಸಿತವು ಹೌದು. ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿಸಿದ ಯಾವುದೇವ್ಯಕ್ತಿ ಯನ್ನು ಕಾನೂನು ಅಮಾಯಕನೆಂದು/ ನಿರಪರಾಧಿಯೆಂದು ನೋಡುವುದು ವಾಡಿಕೆ “RIGHT TO FAIR TRAIL” ಏಂಬುದು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನಿಕ ಹಕ್ಕು. It is a golden rule of the criminal jurisprudence of the country that an accused is presumed to be innocent unless he either admits his guilt or is proved to be the guilty by the prosecution. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಬಂದಿಸಿರುವವರನ್ನು,  ಉಗ್ರರು ಎಂದು ಈಗಾಗಲೆ ಬಿಂಬಿಸಿರುವ/ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಎಷ್ಟು ಸರಿ.  

ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಅಬ್ರಹಾಂ ಲಿಂಕನ್ ರವರ ಕೆಲಸಾಲುಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸ ಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಅದು: “If you once forfeit the confidence of our fellow citizens, you can never regain their respect and esteem. It is true that you can fool all the people some of the time and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.”

Letter to Speaker

Dear Speaker Mr. Bopaiah,

I thought I write this letter to you because the kind of meeting we had in your office early in the morning on 01.08.2012.

On that day I was one among them who met you to discuss with the recent attack on home stay at Mangalore.  I hope you remember, I suspect this because on that day early in the morning, you seemed to be distracted with something and not in any position to understand who said what, and for some reason you were trying to attack me by making an allegation that I have said something, although I said nothing. I still wonder what has caused your anger that you reacted so violently in front of us without any reason.  

Anyway I am concerned with the behavior that you have expressed, insulting the very people who are concerned with the conditions of the people who are suffering.

At the outset I want to make it clear to you that, including me none of the other member who came tomeet you had any malice intention or any hidden agendas in our head to meet you, or we came to attack on the statement you made with respect to Coorg. Neither would I like to defend or make use of what you have said on Coorg.  

Our concern was to ask you if there was any way the incidents of attacks in the residential house in Mangalore, inflicted upon women and men, by a group of fundamentalist miscreants, could be raised in the House, for which you are the chairperson.

But instead of receiving any kind of help, you had made a vociferous attempt of subjugation and shunned us away. This was highly unnecessary. As a part of the state institution you are obliged by the Indian Constitution to listen to the citizens for their concerns and guide to the best of your knowledge the correct procedure to put those concerns in the house of assembly for discussion.

I am sure of the fact that you are aware that the preamble of the Indian Constitution which speaks about “basic structure” of not only the Indian Constitution and the law making bodies but the whole character of Indian State. Clearly the concerns that were being raised was with regards to the fundamental rights of women in parts of Karnataka whose existence as a independent individual was being challenged by certain groups of people. The level of criminality that is being inflicted on the women in Mangalore on28th July of 2012 and even at many instances before as well, is a major concern for women in the state and it is also a threat to the society at large as these offences are serious offences, not because the IPC or other acts say so it is because the society and the constitution say so.

I was only part of the aforementioned concerned citizens group who thought of meeting you with the hope that something can be done in the assembly including, constituting the committee consisting of the Ministers, MLA and Social society group to study and also try and bring appropriate amendment if necessary to Cr.P.C.,

We only wanted to convey that let there be a discussion on these issues as it is done in the past, and let us put stop for what is happening in and around, let us say we are civilized people.

I am not concerned with the question whether you are enabled by law to raise an issue in the house of assembly for discussion, I know the limitation, and I also know that you being a law graduate know how to work with the law effectively.

According to you we were asserting ourselves which has violated your ego of power but the rule of law does not admire such ego in the state machinery. Rule of law and welfare state are the two main characteristics of the basic structure of the constitution as per judicial parlance such highhanded arrogance from you is completely unjustified and unconstitutional and it is a reflection of the arrogance of the State towards the people and the continuous inaction towards such moral policing which is becoming prevalent in certain parts of Karnataka especially coastal regions like Mangalore.

Dear Mr. Speaker, you have asked me who am I? Let me tell you I am citizen of this country, I am also taxpayer for this country. If you don’t remember, let me tell you “Our Constitution” had given me right to question, including you.